bulletproof b: kwietnia 2013

Chanel to skojarzenie z perłami, z jej czarno białym kostiumem i perfumami No. 5. Dziś czerń i biel manifestuje Karl Lagerfeld niczym piktogram ideii M`elle Chanel. Ponieważ drażnią mnie wypowiedzi oparte na wyczuciu stylistek postanowiłam wziąć biografię Coco Chanel i tropem jej kariery zwiedzać Paryż.

Paryż Chanel to hotel Ritz, Opera, mieszkanie Misi i Serta i 31 rue Combon.

Mieszkanie i sklep z pracownia przy Combon to w zasadzie klamra która zamyka cała prace Chanel. Nawet jak się zwiedzi wszystkie te miejsca, przeczyta cała jej biografie ciężko określić skąd się wzięła jej legenda i powszechnie podziwiany talent. Z jednej strony mój sceptycyzm podszeptywał mi ze wyraziła ducha przemian, który wysiał w powietrzu, z drugiej zaś strony, czyż nie na tym właśnie polega geniusz?

Chyba z całego jej życia i całej twórczości najbardziej urzekło mnie stwierdzenie "moda wędruje ulicami, nieświadoma tego, że istnieje, dopóki sama, na swój indywidualny sposób jej nie wyrażę. Moda, podobnie jak krajobraz, to stan umysłu - mój własny." Ile trzeba mieć wyobraźni i otwartości aby powiedzieć coś takiego? Być może równie dużo aby zorganizować pokaz mody tylko dla krawców pozwalając im szkicować suknie i kopiować swój styl?

W budynku merostwa w Centrum miasta wystawa haute - couture przestawiała zestawienia projektów wielkich domów mody m.in Chanel. Stały dwa manekiny z kostiumami praktycznie identyczne w formie tyle że jeden kostium był z przed prawie 60 lat a drugi sprzed kilku sezonów. Pomyślałam ze to niesamowite ze dziś mogłabym założyć i jeden i drugi i wyglądać doskonale i wtedy naprawdę poczułam na czym polega "to" coś w projektach Chanel...

"to kobieta powinna być ekscentryczna , a nie jej sukienka" (...) "wiedziałam że w moim kostiumie wyglądam najlepiej jak to możliwe i nie muszę się martwić o swój wygląd:image, linię; mogę myśleć o czymś innym"